Menu Zamknij

Świadczenia pieniężne ZUS

  1. Renta z tytułu niezdolności do pracy
  2. Renta socjalna
  3. Dodatek pielęgnacyjny
  4. Świadczenie rehabilitacyjne
  5. 500+ Świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji

1. Renta z tytułu niezdolności do pracy

Osoba niezdolna do pracy to osoba, która utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania tej zdolności po przekwa­lifikowaniu.

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje osobie, która spełnia łącznie następujące warunki:

  • jest niezdolna do pracy
  • ma wymagany – odpowiednio do wieku, w którym powstała niezdolność do pracy okres składkowy i nieskładkowy
  • niezdolność do pracy powstała w okre­ślonym przepisami czasie.

O niezdolności do pracy orzeka i wypłaca rentę właściwy organ emerytalno-rento­wy, do którego należy osoba ubezpieczo­na, np. ZUS, KRUS, Wojskowe Biuro Eme­rytalne albo Zakład Emerytalno-Rentowy MSWiA. Renta z tytułu niezdolności do pracy może być przyznana na stałe lub na czas okre­ślony. Wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy zależy od:

  • wymiaru udowodnionych okresów skład­kowych i nieskładkowych
  • wysokości zarobków wskazanych do ob­liczenia renty
  • kwoty bazowej obowiązującej w dniu na­bycia prawa do renty
  • stopnia orzeczonej niezdolności do pracy

Osoba pobierająca rentę z tytułu niezdol­ności do pracy może podjąć zatrudnienie na zasadach wynikających z przepisów podjęcie zatrudnienia i osiągnięcie dodat­kowego dochodu może się wiązać z obni­żeniem kwoty renty lub jej zawieszeniem.

2. Renta socjalna

Prawo do renty socjalnej przysługuje oso­bie, która spełnia łącznie następujące wa­runki:

  • jest pełnoletnia
  • jest całkowicie niezdolna do pracy z po­wodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:
    • przed ukończeniem 18. roku życia albo w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej,
    • przed ukończeniem 25. roku życia, w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Renta socjalna może być przyznana na stałe lub na czas określony. Wysokość renty socjalnej jest dla wszyst­kich taka sama. Rentę socjalną wypłaca Zakład Ubezpie­czeń Społecznych lub w szczególnych sy­tuacjach Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.

Osoba pobierająca rentę socjalną może podjąć zatrudnienie na zasadach wynika­jących z przepisów. Podjęcie zatrudnienia i osiągnięcie dodat­kowego dochodu może się wiązać z obni­żeniem kwoty renty socjalnej lub jej zawieszeniem.

3. Dodatek pielęgnacyjny

Dodatek pielęgnacyjny przysługuje:

  • osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do sa­modzielnej egzystencji
  • osobie, która ukończyła 75 lat i jest uprawniona do emerytury lub renty.

Osoba niezdolna do samodzielnej egzysten­cji to osoba, u której stwierdzono naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodu­jącym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych.

Osoba, która ukończyła 75 lat, dodatek pielęgnacyjny otrzymuje z urzędu – nie ma potrzeby składania wniosku.

Dodatek pielęgnacyjny wypłaca właściwy organ emerytalno-rentowy, do którego na­leży osoba ubezpieczona, np. ZUS, KRUS, Wojskowe Biuro Emerytalne albo Zakład Emerytalno-Rentowy MSWiA.

4. Świadczenie rehabilitacyjne

Świadczenie rehabilitacyjne to forma wspar­cia przysługująca osobie, która spełnia jednocześnie następujące warunki:

  • zakończył się dla niej okres pobierania zasiłku chorobowego,
  • jest nadal niezdolna do pracy
  • dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy,

jeśli:

  • wykorzystała okres pobierania zasiłku chorobowego,
  • stara się o rentę z tytułu niezdolności do pracy,
  • lekarz orzecznik ustalił, że dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy.

Świadczenie rehabilitacyjne może być przyznane na okres przywrócenia zdol­ności do pracy, najdłużej na 12 miesięcy. Może ono być przyznane jednorazowo lub w częściach.

O przyznaniu świadczenia decyduje lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

5. 500+ Świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji

Świadczenie uzupełniające przysługuje:

  • osobie, która ukończyła 18 lat,
  • jest niezdolna do samodzielnej egzy­stencji, a niezdolność ta została stwier­dzona orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji lub całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
  • osobie, która nie jest uprawniona do emerytury ani renty, nie ma ustalonego prawa do innego świadczenia pieniężnego finansowanego ze środków publicznych, np. zasiłku stałe­go albo zasiłku okresowego, ani nie jest uprawniona do świadczenia z zagranicznej instytucji właściwej do spraw emerytalno-rentowych, albo jest uprawniona do tych świadczeń (emerytury, renty albo innych świadczeń pie­niężnych finansowanych ze środków publicznych, łącznie z kwotą wypłacaną przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych), ale ich łączna wysokość brutto nie przekracza wartości ustalonej ustawowo.

Wnioski należy składać do organów wypłacają­cych świadczenia emerytalno-rento­we (ZUS, KRUS, Zakład Emerytalno–Ren­towy MSWiA, Wojskowe Biuro Emerytalne).

W przypadku osób niepobierających świad­czeń emerytalno-rentowych
oraz otrzymu­jących zasiłki z pomocy społecznej wnioski składane są do Zakładu Ubezpieczeń Spo­łecznych.

Szczegółowe informacje można znaleźć na stronach:

ZUS

Informator ZUS dla osób z niepełnosprawnością